Een koolmees. ©Natuurmonumenten – Marijke Kemps
De temperatuur is inmiddels weer redelijk gemiddeld te noemen na alle sneeuw en hagel van afgelopen week. De bomen lopen uit en de eerste purperreiger heb ik alweer gezien. De jonge lepelaars bedelen om het hardst en groeien gestaag. Allemaal ingrediënten voor een voorzichtig lentegevoel.
Overal zie je vogels druk in de weer met het verzamelen van de juiste materialen om een mooi nest te bouwen. Als het ’s morgens licht wordt, barst er een concert los wat zijn weerga niet kent. Vogels verklaren hun liefde vaak met kleur en gezang. Koolmezen hebben daar zo hun eigen methode voor. Zij hebben het vermogen om uv-licht waar te nemen. Wij mensen en heel veel andere dieren kunnen dit niet. Dit is voor het vrouwtje dé manier om een geschikt mannetje uit te kiezen. Het is dus gemakkelijk om onopvallend elkaar te vinden zonder dat de sperwer je opmerkt.
Daarnaast stelt de koolmeesdame het zeer op prijs als haar man goed kan ‘dansen’. Wij mensen gebruiken zoals gezegd geen uv-licht om elkaar te vinden. Maar als een stel elkaar gevonden heeft, kun je dat vaak wel zien. Dan gaan ze stralen. Niet in de vorm van licht, maar vanuit een andere energiebron… de liefde. Stralend van geluk, hoe mooi is dat?!
De koolmezen in mijn tuin hebben ‘het licht’ gezien en hun intrek genomen in het nestkastje. Ze vliegen af en aan. Zijn druk met hun nakomelingen, dag in dag uit. Tot in de herfst. dan staan ze er weer alleen voor. En volgend jaar? Begint alles weer opnieuw!
Boswachter John
Boswachter John Pietersen is geboren en getogen in Noorden, een dorp pal aan de Nieuwkoopse Plassen. In dit gebied voelt hij zich als een vis in het water.
Één keer in de twee weken schrijft boswachter John een column voor De Nieuwkoper over zijn belevenissen en ervaringen in het Nieuwkoopse Plassengebied.
Lees ook: Column boswachter John: Muizenissen
