©John Pietersen
Het gaat op het moment op en af, herfst met een vleugje winter. Dagen met miezerige regen die een gevoelstemperatuur hebben die bijna om te huilen is. De winterdagen kenmerken zich vaak met een vlammende zonsondergang.
Duizenden ganzen trekken met veel kabaal over. De vogelgriep is ook weer actueel. Als ik deze vogels zie en hoor, moet je er niet aan denken wat de gevolgen zouden kunnen zijn bovenop de ellende die er al is. Was dit er ook al toen ik een kind was? Of ging dit gewoon langs me heen? Ik weet het eigenlijk niet.
Ik leun even op een hek en geniet van de stilte en het uitzicht. Dit soort momenten zet altijd aan tot nadenken. De nieuwsberichten van de afgelopen dagen schieten door m’n hoofd en laten mij niet onberoerd. Extreem geweld gericht tegen mensen die anderen proberen te helpen. De tranen springen in je ogen als je het ziet en eraan denkt. Waar gaan we heen en hoe loopt dit af? Waarom? Vragen waar ik geen antwoord op krijg. Hoe tegenstrijdig is de rust en de stilte die ik op dit moment mag ervaren.
De temperatuur zakt snel met het opkomen van de nacht. Morgen zal alles ingepakt zijn met een fijn laagje ijskristallen, geboren uit een koude nacht. De zon zal het als tranen in de morgen doen oplossen.
“Tranen zijn de spiegel van de ziel”
Tranen laten zien of je blij bent of juist intens verdrietig. Zij mogen vaak niet, men vindt dat lastig. Het gevolg is dat het altijd “goed” met je gaat. Tranen horen bij het leven, zoals water bij alle oorsprong. Tranen kun je delen, maar je kunt ook de zon zijn voor een ander.
Mijn oma zei altijd: “Een mens is niet gemaakt om alleen te zijn”. Ik deel m’n tranen. En oh ja… het gaat goed met me!
John Pietersen
Boswachter John Pietersen is geboren en getogen in Noorden, een dorp pal aan de Nieuwkoopse Plassen. In dit gebied voelt hij zich als een vis in het water. Eén keer in de twee weken schrijft boswachter John een column voor De Nieuwkoper over zijn belevenissen en ervaringen in het Nieuwkoopse Plassengebied.
LEES OOK:
Column boswachter John: Lach
